In een gedurfde overeenkomst lokte een wulpse roodharige dominatrix een mollige slaaf in haar hol voor een sessie van hevige vernedering en pijn. Gewapend met een cane was ze klaar om haar sadistische neigingen te ontketenen. De slaaf, zich niet bewust van de brutaliteit die hem te wachten stond, stond in voor een slopende sleur. De meesteres, met een ondeugende glinstering in haar ogen, begon aan haar straf. Ze haalde uit, elke slag van de cane galmde van pijn. De slavin knipoogde en kronkelde onder de aanval, zijn smeekbeden vielen op de oren. De minnares was onverbiddelijk, werd steeds strelender met kracht. Het moment van het voorbijgaan van zijn kreunen van pijn, het overgaan van de pijn, de onderdanigheid en onderdanigheid van de slaaf. Toch was de meesteres, B. De onderdanigheid, de onderdrukking van de slavin, de hoop en de onderdanigheden van de wereld, verloren gegaan in de hoop op een smeuïs, en kon de pijn nog niet stoppen, de wereld van de pijn vernederen en vernederen, de wereld vernederen.