Een slanke patiënt, die verlangt naar een medische controle, bevindt zich in de bekwame handen van een hartstochtelijke arts. Bij het begin van het onderzoek maakt de professionele houding van de dokter plaats voor een pruttelend verlangen. Hij kan de aantrekkingskracht van het lenige lichaam van de patiënten niet weerstaan, en de verpleegsters proberen het decorum alleen maar te onderhouden om de spanning te verhogen. De artsenhanden, aanvankelijk bedoeld voor een routinecontrole, verkennen nu de patiëntenbochten met een hernieuwde passie. De ziekenhuisgangen worden hun geheime speeltuin, de steriele omgeving omgetoverd tot een erotisch toevluchtsoord. De verpleegster, aanvankelijk een omstander, doet mee aan de ferrome, haar eigen remmingen laten het magnetische verlangen van de camera wegvallen. Het moment van hun opname van hun clandus, hun kronkelende artsen, is de meest verboden manier om hun persoonlijke verlangens te bedwingen. Dit is de meest verleidelijke en verboden manier om een professionele lijn te vinden tussen hun lustige, verbluffende en verwarde verlangens.