In een recente echtscheidingszaak kwam het ongepaste gedrag van de echtgenoten aan het licht toen zijn vrouw ontdekte dat hij zichzelf plezierde in hun huis. Deze onthulling leidde tot een verhit argument en uiteindelijk tot het indienen van scheidingspapieren. De rechtszaak was heftig, waarbij de acties van de echtgenotes als twistpunt werden aangevoerd. Verrassend genoeg werd de kwestie van zijn zelfgenoegzaamheid echter niet genoemd in de eindbeslissing. De rechtbank richtte zich op andere aspecten van hun onrustige huwelijk, zoals financiële meningsverschillen en gebrek aan communicatie. Ondanks de gênante ontdekking van de echtgenoten leek de rechtbank zijn wangedrag af te wimpelen, waardoor velen zich afvroegen waarom het niet relevant werd geacht voor de zaak. De definitieve uitspraak zag dat de vrouw een eerlijke schikking kreeg, maar de afwezigheid van enige vermelding van het ongewone gedrag van de man liet velen het besluitvormingsproces van de rechtbank in twijfel trekken. Deze zaak heeft geleid tot een debat over wat wel en niet in overweging moet worden genomen in echtscheidingsprocedures, met sommigen die beweren dat alle aspecten van een relatie tussen koppels in aanmerking moeten worden genomen.