In het hart van Bangladesh vindt een jong stel hun toevlucht in de uitgestrekte suikerrietvelden. Hun lichamen, rood van verlangen, kunnen de aantrekkingskracht van de open lucht niet weerstaan. Ze zijn homo, en hun liefde is even zoet als de gewassen die hen omringen. Hun lijven verstrengelen zich, hun gekreun galmt door het lege veld. De jongere, een slanke jongen met een ondeugende glinstering in zijn ogen, neemt het voortouw. Zijn partner, een iets oudere man met een lichaam zo hard als het suikerriet stalkt, volgt zijn bevel. Hun organismen bewegen in ritme, hun passie voelbaar. De lucht is dik van hun lust, hun kreunen wordt luider met elke stoot. Hun lichaam glinstert van het zweet, hun huid bedekt met genot. Dit is een toevluchtsoord van genot, hun genot is hun toevlucht, hun spel is vrij, hun spel, hun liefde voor elkaar. Dit is hun wereld, hun liefde, hun liefdesverhaal. Dit is het moment om vrij te zijn, hun liefde. Dit moment is hun wereld. Dit is voor hen, hun liefde en hun liefdesveld.