De scène opent met een groep patiënten die rond een tafel verzameld zijn, in afwachting van de komst van hun therapeuten. Als hij de kamer binnenkomt, vallen ze snel stil, hun ogen op hem gericht met een mengeling van anticipatie en angst. Maar terwijl hij hen begint te onderzoeken, verschuiven hun uitdrukkingen naar iets heel anders - opwinding. De therapeut neemt de tijd, laat zijn handen over hun lichaam glijden en stelt vragen over hun seksuele ervaringen. Als hij het einde van zijn onderzoek nadert, reikt hij in zijn tas en produceert een groot, kloppend lid. De patiënten sperrengen hun ogen van schrik en opwinding als hij het begint te strelen, hun gekreun vult de kamer. De fysiotherapeut geniet duidelijk even goed als zijn patiënt, terwijl hij zijn ogen sluit voor het orgasme dat hij brengt. Als hij na het orgasme van een orgasme aanbreekt, trekt hij de scène af en leert dat zowel de therapeutische therapie als de therapeutisch waardevolle therapie kunnen worden afgesloten.